"بنام خالق یکتا"

پروردگادا! وقتی کوچولوی دوستم "بردیا "را دیدم بار دیگر،خاصتر

به قدرت خلقتت توجه کردم واینکه همگی ما،با توان اولیه ی او

بودیم وبرای بیان خواسته هایمان کاری جز "گریه"نمیدانستیم.

الله اکبر بر قدرتت که ما را از هیچ به عرش میرسانی.

در هر زمان که او را مینگریستم،چه نگاههایش در سکوتش،

چه خنده ها یا گریه هایش یا...به یاد فرمایشت در قرآن کریم

می فتادم که:"ما انسان را از علقه(نطفه)آفریدیم"ودر دل

الله اکبر میگفتم که خلقت انسان هم از العجایب توست.

                            جمعه5اردیبهشت1393"قلمدون"