در زدن دوست - دلنوشته

[ و از سخنان آن حضرت است ، چون کسى از او پرسید : « رفتن ما به شام به قضا و قدر خدا بود ؟ » پس از گفتار دراز ، و این گزیده آن است : ] واى بر تو شاید قضاء لازم و قدر حتم را گمان کرده‏اى ، اگر چنین باشد پاداش و کیفر باطل بود ، و نوید و تهدید عاطل . خداى سبحان بندگان خود را امر فرمود و در آنچه بدان مأمورند داراى اختیارند ، و نهى نمود تا بترسند و دست باز دارند . آنچه تکلیف کرد آسان است نه دشوار و پاداش او بر کردار اندک ، بسیار . نافرمانیش نکنند از آنکه بر او چیرند ، و فرمانش نبرند از آن رو که ناگزیرند . پیامبران را به بازیچه نفرستاد ، و کتاب را براى بندگان بیهوده نازل نفرمود و آسمان‏ها و زمین و آنچه میان این دو است به باطل خلق ننمود . « این گمان کسانى است که کافر شدند . واى بر آنان که کافر شدند از آتش . » [نهج البلاغه]

دلنوشته

در زدن دوست

پنج شنبه 92 آذر 21 , ساعت 6:13 عصر

در زدم وگفت:"کیست؟"

گفتمش:"ای دوست ،دوست"

گفت"اگر دوستی،از چه در این پوستی؟دوست که در پوست نیست،"گفتمش "ای دوست دوست"

گفت:"در آن آب وگل،دیده ام از دور دل!او به چه امیدزنده است؟"

گفتمش :"ای دوست، دوست"

گفت:"ساقی بزم تو کیست؟"

گفتمش :"ای دوست،دوست!"

ضمن سپاس از دوست مهربان وخوبم:"ر.ف"

نوشته شده توسط قلمدون | نظرات دیگران [ نظر]