با دیدن عکس گل رز قرمز زیبا که روی کتابی گذاشته شده،به این فکر فرو رفتم:چه گل زیبایی!! او نیز مشتاقانه چیده شده ولی هرگز بدین نیندیشیدند که بخاطر لذت بردن انحصاری از او،عمر طنازیش را کوتاه کردند. گویا گلبرگهای جداشده اش،حکایت این غم گل را فریاد میزدند!! درحال اندیشیدن به گل بودم که به ذهنم رسید حتی برخی با انسان نیز چنین میکنند،میروند و شاید هرگز به یاد نمی اورند که چه بیرحمانه لحظه های ناب را از او گرفتند......چرا؟؟؟؟؟؟
قلمدون
